Baas over eigen mening
Ik ontduik koud afdouchen na de sauna en ik zwem alleen in zee op Bonaire. Maar afgelopen november schreef ik me in voor 5x winterzwemmen. Ik woon namelijk vlakbij zee, en ik hoor dat het zo’n weldaad is. Het zou toch dom zijn mezelf dat te ontzeggen door het nooit te proberen.
Als trainer geef ik me trouw op voor zaken buiten mijn comfortzone, omdat ik dat ook van deelnemers vraag. Daardoor weet ik dat de dingen die ‘niks voor mij’ zijn me vaak instant-avontuur leveren. Dus loop ik nu in mijn badpak met drie anderen op het witte schuim bij de vloedlijn af en hoor mezelf zeggen: ‘Ik kan me niet voorstellen dat ik dit ga doen.’
Vandaag ga ik het voor de vierde keer doen. Je zou zeggen dat mijn voorstellingsvermogen al een beetje op orde is. Maar het is 4 graden. Het waait. De context strookt niet. Ik heb een heel dikke parka voor dit soort weer. Die ligt in het zand.
Van die stekende kou in mijn voeten weet ik dat dat over een paar tellen over is. Verdoofd. Dus ik waad verder en laat me zakken, waarschijnlijk nog geen minuut nadat ik mijn twijfels zo hard dacht dat iedereen ze hoorde.
Nu hang ik als een zeepaardje in het water en kijk naar de winterzon boven de duinen. Toen ik hierheen reed was het al zulk mooi ijsblauw licht dat ik blij was dat ik het niet miste. Eenmaal op het strand is het uitkleden niet erg, die paar minuten in koud water zijn intens. Weer aankleden kan dankzij mijn verdoofde huid op mijn gemakje. En iets eraan voelt erg avontuurlijk. Het maakt me vrolijk.
Vanmorgen dacht ik voor ik vertrok: ‘Als ik het nu weer leuk ga vinden, moet ik mijn mening echt bijstellen.’
Ik blijk niet goed in mijn mening bijstellen. Ik ben maar kort baas over mijn eigen brein. Mijn ervaring dat het goed te doen is en fijn voelt, onthoud ik 2 dagen. Om daarna terug te glijden in oude ‘ja maars’. Elke week opnieuw. Want het idee dat ik het nog een keer ga doen, maakt het weer spannend.
Ik ben niet de enige. En het overkomt niet alleen burgers die winterzwemmen. Vastgeroeste meningen die niet loslaten bij nieuwe ervaringen, daar is meer voor nodig dan 5x doen. Wat voor meer? Hoeveel meer? Na de vijfde zeeles ga ik het allemaal uitproberen. Om het los te laten op mijn werk en leven. Een weldaad gaat het worden: zeggenschap over mijn brein.